سرخس

گیاه سرخس

گیاه سرخس ، بومی نواحی استوایی و گیاهی همیشه سبز است که به دو صورت گلدانی و آویز مورد استفاده قرار میگیرد. ارتفاع آن به حدود دومتر هم می رسد و رشد بسیار زیادی دارد. این گیاه دارای بیش از 30 گونه مختلف میباشد که تعداد محدودی از آنها در آپارتمان نگهداری میشوند. نگهداری سرخس تقریبا آسان است و یکی از‌ زیباترین‌ گیاهان‌ آپارتمانی‌ است.

انواع گیاه سرخس:

همان طور که گفته شد بیش از 30 نوع گیاه سرخس وجود دارد اما تنها گونه های محدودی از آن ها در آپارتمان نگهداری میشوند.

شرایط نگهداری گیاه سرخس:

آبیاری:

برای آبیاری سرخس اجازه دهید رویه خاک گلدان کاملا خشک شود سپس اقدام به آبیاری کنید.

دما:

دمای مناسب برای این گیاه ، دمای ۱۵ الی ۲۰ درجه سانتی گراد میباشد. از قرار دادن سرخس در هوای گرم خودداری کنید.

نور:

سرخس به نور متوسط غیر مستقیم نیازمند میباشد برای نگهداری گیاه سرخس بهتر است آن را در سایه نگهداری کنید چرا که سرخس در نور کم نیز شرایط خوبی را خواهد داشت و در نور مستقیم برگهای آن دچار سوختگی می‌شوند.

خاک:

بهترین خاک برای سرخس خاک و کود آماده است.

کود دهی:

جهت رشد بهتر گیاه سرخس می توان به میزان ۱ گرم در لیتر، هر هفته یکبار، از فرودین تا شهوریور، از تقویت کننده استفاده کرد.

رطوبت:

سرخس به رطوبت زیادی نیاز دارد. برای تامن رطوبت مورد نیاز گیاه میتوانید یک ظرف آب در کنار آن قرار دهید و یا روی خاک آن آب اسپری کنید اما باید توجه داشته باشید که آب بر روی برگ های گیاه  نریزد. همچنین استفاده از جزیره نیز برای تامین رطوبت توصیه می‌شود. با توجه به نیاز رطوبتی بالا در سرخس، این گیاه در لیست گیاهان مناسب برای نگهداری در حمام و سرویس بهداشتی نیز قرار می‌گیرد.

تعویض گلدان:

زمان مناسب انجام این کار ماه اردیبهشت و فصل بهار در زمانی است که ریشه ها از گلدان بیرون زده اند.

تکثیر :

روش تکثیر سرخس نسبت به دیگر گیاهان آپارتمانی بسیار متفاوت و سخت است. تکثیر سرخس از طریق تقسیم بوته، قلمه ی ریزوم و یا کاشت هاگ سرخس انجام می‌شود.

هرس سرخس: 

سرخس اصولاً برگ های انبوهی دارد که به زیبایی این گیاه می افزاید. اما فراوانی برگ ها میتواند باعث تحریک شیوع برخی بیماری‌های قارچی باشد همچنین تماس بیش از اندازه برگ ها موجب قهوه‌ای شدن حاشیه آن ها میشود. بنابراین در صورت زیاد شدن برگ ها بخصوص در مرکز گیاه، یا گیاه را با عمل تقسیم بوته کوچک کنید و از یک گیاه دو یا چند گیاه تهیه کرده و هر یک را به شکل گیاهی مستقل بکارید و یا آنکه از تعداد برگسار آن البته در طی چند مرحله کم کنید.