بید مجنون

بید مجنون

توضیحات:

درخت بید مجنون به زبان لاتین با نام Weeping willow  و با نام علمی Salix babylonica شناخته شده است.

این درخت گونه ای برگریز از بید و ازخانواده Salicaceae (سالیکاسها) و متعلق به نواحی خشک شمال چین است؛ اما این نوع گیاه از امتداد جاده ابریشم به سمت جنوب غربی آسیا اروپا نیز را یافت.

این درخت به دلیل اینکه از شاخه های سر به زیر تشکیل شده به درخت بید مجنون معروف است

شکل ظاهری:

درخت بید درختی در اندازه های متوسط تا بزرگ است و سرعت رشد بالایی دارد که طول آن در زمان رشد به ارتفاع 20 تا 25 سانتی متر می رسد اما متاسفانه فقط بین 40 تا 75 سال عمر می کند.

درخت بید مجنون دو پایه است به این معنا که دو پایه نر و ماده آن از هم جدا است و برای تشکیل گل باید این دو پایه به هم نزدیک باشند.

در صورتی که بهم نزدیک شوند گل های سنبله مانندی در فصل بهار بر روی درخت نمایان می شود.

تنه ی این درخت از چوب نرم و سبکی تشکیل شده و رنگ آن قهوه ای مایل به زرد است.

جالب است که برگ های متنوعی دارد از جمله برگ های متناوب، مارپیچ، مرتب و باریک که طول آن ها 4 تا 16 سانتی متر و عرض 5 تا 2 سانتی دارد.

این برگ ها حاشیه ی دندانه دندانه ریز و نوک تیز هستند و در پاییز به رنگ زرد طلایی در می آیند.

گل های آن در اوایل بهار میرویند ولی پوشش و میوه ندارند.

کاشت درخت:

برای کاشت این درخت می توان از دو روش قلمه و پیوند زدن استفاده کرد.

برای قلمه زدن دو نوع قلمه دارد قلمه سبز یا قلمه چوب نرم که بهار و تابستان موجود است و قلمه چوب رسیده یا قلمه سخت که در اواخر پاییز و اوایل زمستان پیدا می شود.

از هر دو قلمه باید برگ ها و جوانه هایش را حذف کرده و تنها یک جوانه باقی بماند.

کشت این جوانه به صورت افقی است به روشی که بیشتر آن در خاک و مقدار بخش کوچکی از خاک بیرون بماند.

همینطور باید دقت داشته باشید به آبیاری زیادی نیاز دارد.

روش پیوند زدن به دلیل شکل ظاهری بسیار زیبا نسبت به قلمه زدن مناسب تر و معمول تر است.

در این روش از بید معمولی 20 سانتی متر همانند قلمه در خاک میکارند و بعد از یک سال به روی همان شاخه در ارتفاع 2 متری پیوند می زنند که به صورت پیوند پوستی یا همان پیوند T در می آید.

هرس کردن:

این درختان تا زمانی که جوان هستند نیازی به هرس ندارند اما باید این درخت را طوری پرورش داد که تنها یه تنه ی اصلی داشته باشد تا جلوه پیدا کند.

پس اگر متوجه رشد 2 یا 3 شاخه اصلی دیگر شدید، آن شاخه اصلی را که در مرکز گیاه قرار دارد نگهدارید و دیگر شاخه ها را حذف کنید.

در مورد درختان بزرگتر اگر مکان کافی در اختیار است فقط برای حذف شاخه های آسیب دیده یا آفت زده هرس ضرورت پیدا می کند.

در صورتی که فضا نسبت به درخت کوچک است برای جلوگیری از تداخل ساقه ها با گیاهان دیگر بهتر در اواخر زمستان تا اوایل بهار برخی از ساقه ها را قطع کرد.

دقت داشته باشد هرس نباید بیش از 30 درصد حجم کل ساخسار صورت گیرد.

شرایط نگهداری:

آبیاری:

اگرچه این درخت رطوبت دوست است اما میتواند خشکی را تا حدودی تحمل کند. بنابراین درختان بید چندساله چون سیستم ریشه ای عمیق و گسترده ای یافته اند پس به راحتی میتواند نیاز آبی خود را از اعماق برطرف کنند پس آبیاری برای آنها کمتر صورت میگیرد. البته باید توجه داشت که اگر هوا خیلی گرم شد باید به این مسله توجه داشت که خشکی طولانی باعث سوختگی برگها میگردد. اما درختان جوان بهتر است در 3-4سال اول خوب آبیاری شوند تا به خوبی استقرار یابند و البته بهتر است آبیاری عمقی باشد تا ریشه به سمت اعماق حرکت کند.

خاک:

این درخت در انواع خاکها به خوبی رشد میکند .

دما:

در زمستان اگر سرما خیلی شدید شود باعث ترک خوردن تنه درخت و از بین رفتن گیاه میگردد. در کل به سرمای خیلی زیاد حساس است.

نور:

بید مجنون به نور کامل و مستقیم خورشید نیاز دارد و اگر در سایه کشت گردد یا در منطقه ای باشد که نور کم است باعث رنگ پریدگی برگها، باریک شدن و طویل شدن شاخه ها، افزایش فاصله بین برگها و همچنین افزایش خطر بروز بیماریهای قارچی میگردد.

هرس کردن:

هرس کردن بید مجنون در کاشت بید مجنون و نگه داری از آن و چگونگی بالا روندگی درخت بسیار موثر است. بهترین زمان برای هرس کردن درخت در فصل پاییز می باشد. نحوه هرس کردن اینگونه است که شاخه هایی که روی زمین افتاده است را کوتاه نمایید و همچنین سر شاخه ها به صورت نا منظم بریده شوند.

این درختان تا زمانی که جوان هستند نیازی به هرس ندارند اما باید این درخت را طوری پرورش داد که تنها یه تنه ی اصلی داشته باشد تا جلوه پیدا کند. پس اگر متوجه رشد 2 یا 3 شاخه اصلی دیگر شدید، آن شاخه اصلی را که در مرکز گیاه قرار دارد نگهدارید و دیگر شاخه ها را حذف کنید.

در مورد درختان بزرگتر اگر مکان کافی در اختیار است فقط برای حذف شاخه های آسیب دیده یا آفت زده هرس ضرورت پیدا می کند. در صورتی که فضا نسبت به درخت کوچک است برای جلوگیری از تداخل ساقه ها با گیاهان دیگر بهتر در اواخر زمستان تا اوایل بهار برخی از ساقه ها را قطع کرد.دقت داشته باشد هرس نباید بیش از 30 درصد حجم کل ساخسار صورت گیرد.